طراحی لباس عروس یکی از جذابترین و دلنشین‌ترین کارها در میان طراحان مد محسوب میشود. از دوران باستان تا به الان، هنگامی که دختری قصد ازدواج با مردی را داشت، در روز جشن یا همان عروس، لباس مخصوص و ویژه‌ای را به تن می‌کرد. افراد در چنین زمان هایی بهترین لباس خود را به تن می‌کردند و رنگ، جنس پارچه و نوع طراحی آن به فرهنگ و موقعیت اجتماعی بستگی داشت.
اما اصول کلی لباس عروس های امروزی، اینکه لباس سفید بوده و دارای تور باشد، همگی به دوران خاندان سلطنتی دوره ویکتوریا باز می گردد. لباس عروس و شکل و شمایل آن از گذشته تا به امروز دچار تغییر و تحولات بسیاری شده است. حتی با اینکه اصول لباس عروس های امروزی همگی از دوران ویکتوریای کبیر نشأت می‌گیرند، اما مدل های دوخت و دیزاین آن در دورهای مختلف بسیار تغییر کرده و در هر دوره ویژگی های خاصی ترند می‌شده‌اند.
به طور کلی طراحی لباس در انواع مختلف دارای اصول و ضوابط خاصی است که با شرکت در دوره های لازم فرا گرفته میشود. دوره آموزشی طراحی و دوخت لباس عروس و شب توسط مرکز آموزش به طور کامل و جامع برگزار میشود.
طراحی لباس عروس در دوران باستان و قرون وسطی
همانطور که گفته شد طراحی لباس عروس چیزی بود که از دوران باستان تا به امروز وجود داشته اما با تغییر زمانه و غالبیت حاکمیت های مختلف، این لباس بسیار متحول شده است. حتی اساس و علت ازدواج کردن، اینکه افراد با چه هدفی ازدواج می‌کنند نیز در پی تکامل تمدن ها، تغییر یافته است.
در دوران باستان، اساس بسیاری از ازدواج ها به جای عشق و یکی شدن طرفین، اتحاد اقتصادی خانواده ها بود. در آن زمان نیز دخترخانم ها در روز عروسیشان از بهترین پوشش آن دوره استفاده می‌کند و از رنگ روشن در آن بکار میگرفتند. زیرا چنین رنگ هایی را بعنوان نمادی از شادی و فرخندگی روز ازدواج می‌دانستند.
در دوران قرون وسطا نیز هدف و اساس بیشتر ازدواج ها، تدابیر سیاسی و اتحادها بود تا ابراز عشق و علاقه. این اتحاد اغلب بین دو خانواده، دو کسب و کار یا حتی بین دو کشور شکل می گیرفت. لباس های عروسی که در آن زمان طراحی می‌شدند باید به گونه‌ای می‌بودند که بیانگر بالاترین حد اعتبار و محبوبیت برای خانواده عروس باشد. زیرا عروس به عنوان نماینده خانواده‌اش در روز عروسی محسوب میشد پس باید لباس او در بهترین و موقرترین شکل ممکن طراحی می‌گشت.
عروس ها در قرون وسطی از جایگاه ویژه‌ای برخوردار بودند. لباس عروس های آن زمان از بهترین و گرانترین پارچه های رنگی که با زیباترین سنگ های قیمتی تزئین شده بودند، دوخته می‌شدند. استفاده از پارچه های خز، مخمل و ابریشم مختص به خاندان اشرافی بود. افراد متعلق به طبقات اجتماعی پایین تر قارد به پرداخت و تهیه چنین پارچه هایی نبودند اما به بهترین نحو ممکن لباس هایی تهیه می‌کردند که شبیه لباس های اشرافی جامعه بود.
ظهور لباس عروس سفید
با گذشت زمان تا دوران ملکه ویکتوریا، عروس ها باتوجه به موقعیت اجتماعیشان لباس هایشان را تهیه می‌کردند. ثروتمندان جامعه توان خرید و پرداخت طراحی لباس عروس با پارچه های گران قیمت و تزئینات نفیس را دارا بودند. اما طبقات عادی، از میان لباس هایی که داشتند زیباترین و بهترین آنها را برای روز عروسیشان انتخاب نموده و به تن می‌کردند. عروس های فقیر لباس کلیسا را در روز عروسی می‌پوشیدند.
پیش از ملکه ویکتوریا، بدون توجه به رنگ لباس، هرچه لباس حجیم‌تر و پر کارتر بود نشان دهنده طبقه اجتماعی بالاتر عروس بود. لباس های عروسی سفیدی که تا امروز بسیار مرسوم و رایج بوده، از زمان ملکه ویکتوریا است. ویکتوریا در سال 1840 با پرنس آلبرت از ساکس ازدواج کرد و در روز عروسی لباس عروس سفید بر تن کرد.
در آن دوران، رنگ آبی تنها سنبل پاکی بود و بسیاری از زنان نیز رنگ آبی را برای لباس عروسشان در نظر میگرفتند. اما رنگ سفید مفهومی از پاکی نداشت و به عنوان نماد ثروت شناخته میشد. انتخاب لباس عروس سفید رنگ توسط ملکه ویکتوریا برای همه کاملاً غافلگیر کننده بود؛ البته نه از نوع ناخوشایند.
پس از این رونمایی، زنان طبقه بالای اجتماع در اروپا و آمریکا شروع به پوشیدن لباس عروس سفید کردند. البته هنوز هم افرادی ستند که ترجیه میدهند از رنگ دیگری برای لباس عروص خود انتخاب کنند اما پرطرفدارترین و عمومی ترین رنگ برای لباس عروس، رنگ سفید است.
برای خلق انواع لباس های موردنظرتان میتوانید در کلاس های آموزش طراحی لباس مرکز آموزش شرکت نمایید.
تاثیر انقلاب صنعتی در طراحی لباس عروس
در پی انقلاب صنعتی و با گذشت سال ها، دیگر طبقات عادی جامعه نیز میتوانند برای روز عروسی خود لباس عروس تهیه و خریداری کنند. رنگ سفید منتخب اکثر افراد برای طراحی لباس عروس است. طراحی این لباس باتوجه به روش ها و سبک های حاکم بر هر دوره صورت می‌گرفت و این سنت تا یک قرن بعد هم همچنان بر جای خود باقی است.
در دوران جنگ جهانی دوم و اوضاع اقتصادی فاجعه انگیز دنیا، بسیاری از عروس ها احساس می‌کردند پوشیدن لباس عروس سفید برای مراسم ازدواج نامناسب بوده و به نوعی اسراف است. این اشخاص ترجیه میدادند از لباس مخصوص کلیسا یا یکی از لباس های زیبایی که داشتند برای مراسم عروسیشان به تن کنند.
پس از پایان جنگ جهانی بار دیگر دوره طراحی لباس عروس آغاز شد. لباس عروس سفید رسماً دوره مد شد. لباس هایی با رنگ سایه های سفید مانند کرم، سفید عاجی، عسلی و … نیز همگی در طراحی این لباس مورد پسند مردم واقع شدند. پوشیدن لباس سیاه در روز ازدواج نیز نماد بدیمنی نامیده شد.
